Interview van Steven

Op 6 mei hadden we onze eerste bijeenkomst met onze tutor. De groep was voor mij niet nieuw want ik kon iedereen al van een vorig blok. Wat ik me de hele tijd afvroeg was, welke doelgroep zullen wij hebben? Mijn voorkeur ging uit naar mensen met een verstandelijke beperking, dit is mij een bekende doelgroep omdat ik als eens stage bij had gelopen. Maar mij leek het ook eens leuk om met een andere doelgroep geconfronteerd te worden. En die doelgroep kwam ook. Ex gedetineerden werd in het bijeenkomst verteld. Ik wist in eerste instantie niet goed was ik hier van vond. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? Wat moet ik hiervan verwachten. Ik vond het vrij spannend. Vooral omdat de doelgroep voor mij vrij nieuw was. We kwamen vervolgens in de oriëntatie fase en mijn groepje en ik gingen ons verdiepen in de doelgroep.

Een aantal weken verder te zijn ben ik geconfronteerd geworden met ex gedetineerden. Behalve dat ik een interview heb gehad met een meneer X ben ik ook in contact geweest met een andere ex gedetineerde van zorgorganisatie Hang Out in Kerkrade. Daarnaast heb ik een jeugd gedetineerde in de jeugdgevangenis van het Keerpunt gesproken.

Wat ik mij steeds afvroeg was hoe is mijn beeld eigenlijk over ex gedetineerden.

Mijn beeld van ex gedetineerden is afhankelijk van de aard van het delict. Is het een zwaar vergrijp of een licht? Heeft  de gedetineerde  een andere personen met zijn daad benadeeld? Is het misschien iemand die een zedendelict gepleegd heeft? Toont de persoon berouw over zijn daden? Hoe kijkt hij terug naar datgene wat hij gedaan heeft? Dit is voor mij belangrijke informatie die ik graag wil weten over een gedetineerde.
Voor mij is het ook belangrijk om te weten uit wat voor milieu de persoon komt. De omgeving vormt een persoon. Het zou kunnen zijn dat een persoon opgegroeid is in een omgeving met weinig kansen. Misschien weet de persoon niet beter. Maar ik vind wel dat je het gedrag moet afkeuren en niet de persoon zelf.
Dit beeld is bij mij ontstaan door programma’s die op tv gezien heb. Ik zag dan vaak in mijn ogen normale jongens aan het woord maar die wel een stommiteit hebben begaan.

Wat mij opviel aan X, was dat het een normaal persoon was. Hij is op gegroeid in een nette  buurt en kansen gehad om naar school te kunnen gaan en te studeren.
Op een zeker moment heeft hij in een situatie een verkeerde keuze gemaakt. X wilde niet verder vertellen over de situatie maar gaf wel aan dat het om een gewelddelict ging. Mijn gedachte tijdens het gesprek was dat hij door die ene stomme daad er wel zijn hele leven me zit. Hij heeft momenteel ook een strafblad. X gaf zelf aan dat hij vaak terug denkt aan de situatie en als het kon, de tijd terug zou draaien. Toen hij dit vertelde merkte ik aan X dat hij spijt van zijn daad had. Ik had op dat moment niet het gevoel dat ik met een ex gedetineerde aan het praten was.
Mijn oordeel dat ik had over gedetineerden die een stommiteit hebben begaan en hier bestraft voor zijn geworden, werd hier voor mij bevestigd. Voor mijn gevoel had X ook een stommiteit begaan en spijt van zijn daad. Voor de rest had ik het gevoel dat ik met een normale jongen aan het praten was zoals ieder ander. Dat mijn beeld naar aanleiding van dit gesprek niet veranderd is komt omdat het mijn werkelijkheid overeenkomt met datgene dat ik ervaren heb bij X.

Ik vind het tot nu toe geweldig om over deze doelgroep na te denken. Maar ik merk ook aan mezelf dat ik het vrij lastig vind.