Interview Shannon

Mijn beeldvorming m.b.t. ex-gedetineerden voor het interviewen

Ik verwachtte altijd dat iemand die in de gevangenis zit of gezeten heeft een nors, egoïstisch en respectvol persoon was. Ik bedacht me altijd dat gedetineerden niet nadachten over wat ze anderen met hun daden konden aandoen of wat ze konden aanrichtten. Ik was ook altijd sterk van mening dat, zoals het Nederlandse gezegde zegt, zijn vos zijn haren wel verliest maar niet zijn streken. 

Het interview

Meneer C. is een 53 jarige man. Hij is geboren op de Britse Antillen maar ging samen met zijn familie op zijn 2 jarige leeftijd naar Curaçao. Het gezin waarin meneer opgroeide bestond uit zijn vader, moeder, 1 broer en 5 zussen. Zijn ouders werkte beide hard om het gezin te onderhouden. Waar meneer vandaan komt is het gebruikelijk dat familie op nummer 1 staat. Meneer vindt zijn familie dan ook ontzettend belangrijk. De kerk en geloven stonden in het gezin centraal. Zoals meneer meegeeft was vader helderziend en kon hij situaties voorspellen. Meneer verteld dat hij dit ook heeft maar er verder niets mee doet. Met zijn 5 jaar kon hij Salm 23 volledig uit zijn hoofd en was de kerk bezoeken voor hem compleet normaal.

Als kind was meneer, zoals hij zelf beschrijft, lief maar ook wel een echte jonge. Hij ging naar school, haalde hoge cijfers met als gevolg dat meneer is afgestudeerd als elektriciteitsmonteur. Toen zijn zus vertrok naar New York om daar te gaan wonen en werken is het gedrag omgeslagen. Hij stal zo nu en dan de autosleutels van vader om als tienerjongen even wat ritjes te maken. (Vader is erachter gekomen doordat de kat van de familie voor de deur te miauwen stond. Toen vader de kat naar binnen wou laten zag hij dat de auto samen met zijn zoon weg was) Na dit eerste voorval ging meneer vaker uit met, zoals meneer zelf zegt, “bad boys”. Hij kwam in deze tijd in aanraking met drugs en criminaliteit.

Meneer leerde zijn toenmalige vriendin kennen op een jonge leeftijd. Met deze vrouw is hij ook snel getrouwd. Nederland kwam pas echt in trek toen al zijn vrienden naar Nederland gingen. Hij besloot toen samen met zijn zwangere vrouw naar Nederland te gaan op huwelijksreis. Hij had gepland dat het maar voor korte duur was maar is toch gebleven. Eenmaal in Nederland bleek zijn vrouw zwanger te zijn van een drieling. Al snel kwam er nieuws van de dokter dat één kindje in de buik was overleden, dit was voor meneer een moeilijke periode. De periode werd wel bezegeld met geluk toen zijn zoon en dochter geboren werden. Meneer werkte hard om zijn gezin te onderhouden. Toen meneer, samen met zijn gezin, op vakantie ging naar Curaçao wist meneer nog niet dat hem iets verschrikkelijks te wachten stond. Naar een verblijf van 10 dagen op curaçao overleed zijn zoon. Hij heeft het hier erg moeilijk mee gehad en het vanaf dat moment zegt meneer ook dat zijn gedrag omgeslagen was. Nog steeds heeft hij het erg moeilijk met de dood van zijn zoon. Na de dood van zijn zoon en eenmaal terug in Nederland is hij gescheiden van zijn vrouw en gaan wonen in Rotterdam. Hij had door de jaren heen wat relaties maar liepen allemaal op niets uit.

Meneer geeft aan dat door gebeurtenissen in zijn leven de beslissing tot zijn delict snel gemaakt waren. Hij hield van geld, ondanks dat hij als elektromonteur bijna 600 euro per maand verdiende wilde hij toch meer. Meneer zegt dat dit ook typisch is voor waar hij vandaan komt. Zijn familie was compleet in shock toen ze te horen kregen dat hij in Nederland in de gevangenis zat. Zijn familie vertelde hem vaak dat ze teleurgesteld waren, een van zijn zussen was zo teleurgesteld dat ze zelfs geen contact meer met hem wou. Door de reacties van zijn familie was meneer diep geraakt. Hij heeft erg veel spijt van zijn daden en wilt dan ook heel graag veranderen. Om de band met zijn familie weer te versterken heeft zijn zus, die overigens maatschappelijk werkster is in Nederland, bemiddeld tussen hem en zijn familie. Het contact met zijn familie is geheel zoals het vroeger was. Mede hierdoor wilt meneer nooit meer terug naar de situatie zoals het in zijn detentietijd was.

Zoals in het begin van het interview al naar voren kwam is meneer erg gelovig. Hij ging tijdens zijn detentie ook naar de kerk. Hij deed dit geheel verzorgt in pak en stropdas. De pastoor noemde hem altijd “the gentleman”. Nu meneer is het Exodus huis zit bezoekt meneer nog elke zondag de kerk en bid hij nog elke morgen. Meneer is ontzettend positief ingesteld, vrolijk en spontaan. Zoals ze in het exodus huis zeggen  “Hij is het zonnetje in huis”. De positiviteit sleept meneer erdoorheen. Meneer heeft alcohol, drugs en vooral criminaliteit afgezworen en wil volledig aan zichzelf gaan werken, niet alleen voor zichzelf maar ook voor zijn dochter. Meneer is ontzettend trots op zijn dochter die studeert om forensisch onderzoeker te worden. Hij is dan ook blij dat zij het goede pad gekozen heeft.

Meneer C citeerde, bij de vraag naar wat hij vind van de vooroordelen tegen ex-gedetineerden, een zin uit de bijbel. “Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde”, dit wil zeggen dat je eerst naar jezelf moet kijken, daar valt ook genoeg aan op te merken en dat je mild moet zijn voor anderen. Hij zou willen dat men moeite zou doen om hem te leren kennen en daarna een oordeel te vellen dan dat ze hem veroordelen zonder zijn verhaal te kennen. Hij wenste dan ook dat er ooit een dag zou aanbreken dat men een kon zijn, zonder vooroordelen en vooral zonder oorlog. Meneer C sloot het gesprek af met zijn quote “Niemand is heilig maar wat men verstaat onder heiligen, ook deze maken fouten, we zijn tenslotte allemaal mensen”.

Mijn beeldvorming nu

Nadat ik, met veel stress en onzekerheid, het interview had gedaan met meneer C. waren mijn gedachten totaal anders. Door het gesprek ben ik gaan inzien dat mensen niet slecht zijn, alleen verkeerd gedrag vertonen. Er zijn ex-gedetineerden, zoals meneer C, die hun leven willen beteren en er over nagedacht hebben wat zij veroorzaakt hebben bij bijvoorbeeld hun familie. Ik heb gezien dat er spijt is en dat, als de kans er geweest was, zijn leven anders had kunnen lopen maar door gebeurtenissen zo gekeerd is. Ik denk dat de ervaring om in detentie te zitten voor vele een positieve kans is geweest om aan zichzelf te gaan werken en aan een betere toekomst.